بافت تاریخی شهرها و روستاها، و تک‌خانه‌های ارزشمند و قدیمی حامل خاطره‌های جمعی، بیانگر هویت زیستگاه، نشانه‌های پیوستگی تمدن منطقه، و عامل دلبستگی به زادگاه هستند.
این سازه‌ها، سبب آرامش روحی و از همین رهگذر موجب سلامت جسمی جامعه می‌شوند. از این‌ها گذشته، یادگارهای سن و سال دار عامل مهمی در جذب گردشگر و ایجاد درآمدهای پایداری هستند که در مقایسه با بیشترِ شیوه‌های درآمدزایی می‌توانند کم‌ترین آسیب‌رسانی به محیط زیست و منابع طبیعی را داشته باشند.
یک نکته‌ی دیگر که کم‌تر به آن توجه شده اما بسیار مهم است، این که حفظ اصالت سکونتگاه‌ها یک عامل مهم در جلوگیری از فرار مغزها و سرمایه‌ها، و تا حد زیادی فراهم‌کننده‌ی انگیزه‌های بازگشت به میهن برای کسانی است که به دلایل گوناگون مهاجرت کرده‌اند. بسیاری از ما در تجربه‌های زیسته‌ی خود با کسانی برخورد داشته‌ایم که پس از مدتی ماندن در کشورهای دیگر، با حسی پرشور از میل به بازگشت به کوچه‌ها و محله‌هایی می‌گویند که کودکی یا جوانی خود را در آن گذرانده‌اند.
خانه‌ی نبی‌زاده در محله‌ی ساغری‌سازان رشت، در دهه‌ی بیست خورشیدی ساخته شده و معماری آن ویژگی‌های دوره‌ی نوسازی کشور را دارد و در واقع یک سند برجسته از یک دوره‌ی گذار و برگی از تاریخ کشور است. این خانه محل رویدادهای اجتماعی و مذهبیِ جمع بزرگی از ساکنان محله و یادآور خاطره‌های دلنشینی برای مردم رشت است و سازمان میراث فرهنگی آن را در سال ۱۳۹۸ به‌عنوان اثر ملی ثبت کرده است. شوربختانه به علت حفره‌های قانونی (که باید اصلاح شوند) خانه از ثبت ملی خارج شده و بنا به شواهد، بیم آن می‌رود که تخریب و به‌جای آن بنایی جدید و بازاری ساخته شود.
انتظار مردم رشت و همه‌ی فرهنگ دوستان ایران این است که شورای شهر و شهرداری رشت با جلب رضایت مالک یا مالکان محترم، خانه‌ی نبی‌زاده را حفظ کنند و با این کار بر سرمایه‌ی معنوی شهر و اعتبار اجتماعی خود بیفزایند.
*مدیر گروه دیده‌بان کوهستانِ انجمن کوه‌نوردان ایران
۴۷۲۳۲
سایر خبرها
کینه بزرگ ستاره پرسپولیس از الهلال؛ امشب وقت انتقام است!
سیاست زیبا؛ دلالت های مدنی پیوند دانایی، نیکی، زیبایی
