شهرداری تهران طی قراردادی که ابعاد مالی آن حتی برای اعضای شورای شهر هم مبهم است، اتوبوس برقی از چین وارد کرده و نائب رئیس شورای شهر نیز که با شهردار همسوست گفته است: “این اتوبوس ها آخرین تکنولوژی دنیا هستند و به دنیا صادر می‌شوند. “
به گزارش بیپ نیوز، سایت عصرایران نوشت: آیا این اتوبوس ها، بر اساس آخرین تکنولوژی روز دنیا تولید شده اند یا پرویز سروری، حرف نادرستی زده است؟
مختصر و مفید توضیح می دهیم که در گذشته، بسیاری از اتوبوس‌های برقی برای تأمین گرمایش کابین در زمستان از بخاری‌های دیزلی (گازوئیلی) استفاده می‌کردند. دلیل این کار، مصرف بالای انرژی سیستم‌های گرمایشی برقی بود که می‌توانست به‌طور قابل‌توجهی از میزان مسافتی که اتوبوس می‌تواند با یک بار شارژ طی کند، بکاهد.
این تکنولوژی قدیمی، همچنان به کار می رفت تا این که با پیشرفت فناوری باتری‌ها و افزایش راندمان سیستم‌های گرمایشی، اتوبوس‌های برقی جدی به سیستم‌های گرمایش کاملاً برقی مجهز شدند.
این سیستم‌ها معمولاً شامل گرمایش مقاومتی یا پمپ‌های حرارتی معکوس (heat pumps) هستند که کارآمدتر از بخاری‌های سنتی‌اند. پمپ‌های حرارتی علاوه بر گرمایش در زمستان، امکان تهویه مطبوع در تابستان را هم فراهم می‌کنند و مصرف انرژی کمتری دارند.
پمپ حرارتی (Heat Pump) سیستمی است که می‌تواند هم گرما را تولید کند و هم سرمایش را فراهم آورد. برخلاف سیستم‌های گرمایشی سنتی که انرژی را مستقیماً برای تولید گرما مصرف می‌کنند، پمپ‌های حرارتی با انتقال گرما از یک محیط به محیط دیگر کار می‌کنند. این سیستم حتی برای سرمایش نیز گرمای داخل محیط را جذب و به بیرون هدایت می کند(مانند کولر گازی).
هم اکنون در اغلب کشورهای پیشرو، از ناوگان اتوبوس‌های برقی از گرمایش برقی استفاده می‌کنند تا انتشار گازهای گلخانه‌ای در شهرها به صفر برسد.
حتی در خود چین هم که این اتوبوس ها از آن خریداری شده اند، شرکت هایی وجود دارند که اتوبوس های تمام برقی تولید می کنند که نیازی به گازوئیل ندارند و در دمای منفی ۳۰ درجه نیز قادر به گرم کردن کابین هستند. این اتوبوس ها از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه ترند و به همین دلیل اقبال دنیا به سمت آنهاست؛ بنابراین اتوبوس برقی با سیستم گرمایش گازوئیلی، یک فناوری قدیمی محسوب می شود.
با این حال، کارخانه های عقب مانده از تکنولوژی روز، مانند برخی شرکت های نامعتبر چینی، هنوز در تولیدات خود، از بخاری‌های دیزلی به‌دلیل هزینه‌های پایین‌تر و سادگی نصب استفاده می کنند.
هر چند که حتی در این نوع اتوبوس ها، مصرف گازوئیل کمتر از اتوبوس های تمام گازوئیلی است – که منصفانه باید گفت این خود یک گام به جلوست و نباید منکر آن شد – ولی بر خلاف ادعاها، نه تنها تکنولوژی روز دنیا نیستند بلکه از فناوری قدیمی بخاری های سنتی که با سوخت های فسیلی کار می کنند، بهره می برند.
اینجاست که سوال مهم دیگری پیش می آید که از سخنان رئیس کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای شهر تهران نشات می گیرد. سیدجعفر تشکری هاشمی فاش کرده است که این اتوبوس ها با ۲ الی ۲.۵ برابر قیمت خریداری شده اند. اگر این گونه باشد باید افکار عمومی، رسانه ها و نهادهای نظارتی از شهردار تهران و عوامل این قرارداد بپرسند چرا اتوبوسی با تکنولوژی قدیمی با ۲ برابر قیمت از چین خریداری شده است!؟ آیا به صرف این که اتوبوس برقی – ولو یا تکنولوژی قدیمی – خریده اند، می توانند از پاسخگویی درباره فرایند خرید و قیمت واقعی این اتوبوس ها طفره بروند؟ و راستی، کسانی که مدعی اند این اتوبوس ها بر اساس آخرین تکنولوژی دنیا تولید شده اند، مردم را چه فرض کرده اند!؟
۲۳۳۰۲
